Nećemo u današnjem vremeplovu ići previše u prošlost. Vratićemo se unazad “samo” 11 godina i sjetiti se velikog finala Lige šampiona. Mjesto bitke – Alijanc arena u Minhenu. U glavnim ulogama – Čelsi i Bajern.
Jedno od finala kojeg se svi sjete “na prvu”. Bilo je to prvo finale koje se igralo na Alijans areni koja se tokom finala bila “Fudbalska arena Minhen”. Bajern je bio prvi tim još od Rome 1984. godine koji je igrao finale na domaćem terenu.
Interesantno, oba tima su gubila finala prije ovog. A i Bajern i Čelsi su do finala stigli nakon što su završili prvi u grupi. Bajern je u nokaut fazi pobjeđivao redom Bazel, Marsej i Real Madrid, dok je Čelsi izbacio Napoli, Benfiku i u tom trenutku aktuelnog prvaka – Barselonu.
I još jedan podatak koji je povezivao dva tima pred veliki okršaj – i jedni i drugi su ostali bez titule u domaćim takmičenjima. Borusija Dortmund je slavila u Njemačkoj, dok je šampion Engleske bio Mančester siti.
Samo finale u Minhenu bilo je zanimljivo, ali sve ono bitno desilo se u posljednjih desetak minuta. Tomas Miler je izazvao zemljotres na stadionu u 83. minutu. Činilo se u tim trenucima da je to bio pogodak koji će Bajernu donijeti trofej, ali pet minuta kasnije – Didijer Drogba. Zakucao je loptu glavom u mrežu i odveo meč u produžetke.
Šansu da postane heroj imao je Arjen Roben već u petom minutu prvog produžetka. Međutim, Petr Čeh ga je odlično pročitao. Ostao je isti rezultat, pa se ušlo u penale.
Huan Mata je promašio prvi penal za Čelsi, ali su ostali (David Luiz, Lampard, Kol i Drogba) bili precizni. Na drugoj strani su pogađali Lam, Gomez i Nojer, dok su tragičari bili – Olić i Švajnštajger.
Za prvu titulu Čelsija u istoriji. Postali su Plavci prvi londonski klub koji je osvojio Ligu šampiona, peti engleski i 22. ukupno.
