Četiri kola prije kraja nacionalnog fudbalskog prvenstva u igri je još 12 bodova, a matematičke šanse za titulu ima čak pet klubova.
Dečić 58, Budućnost 55, Sutjeska 53, Mornar 52, pa i Jezero 48.
Fudbalski momenat koji bi objeručke iskoristila svaka zemlja na putu dodatne afirmacije i promocije sopstvenog loptanja. Međutim, to nije slučaj u Crnoj Gori, naprotiv.
Uzbudljiva trka aktera, u kojoj klub iz Tuzi drži pol poziciju u lovu na svoju premijernu istorijsku titulu šampiona, ostala je u potpunoj sijenci svega što okuje naš fudbal, a ne tiče se samog terena i rezultata.
O igri, kvalitetu i odnosu naših prvoligaša možemo da debatujemo, ali prije toga pošteno moramo da pričamo o užasnim terenima, gdje lopta svako malo nepredvidljivo odskače, čime fudbal gubi svoju bit i nit.
U takvim uslovima, ali i cjelokupnom nezdravom ambijentu teško je bitisati.
No, i u pomenutim okolnostima događaju se pozitivne stvari na crnogorskim tenerima, gdje izrastaju neke nove, talentovane generacije, a s kojima se prilično dobro radi u mlađim kategorijama. Ipak, sve ono okolo dodatno guši naš fudbal, koji je izgubio glavnu ulogu i o njemu se najmanje priča, uz startne predrasude da je ozbiljno bolestan.
I jeste. Samo što to malo koga istinski brine.
Jednostavno, malo ko priča o neizvjesnosti prvenstva, o sve većoj mogućnosti da jedan Rudar, nakon Mogrena, Čelika, Lovćena, Zete, Titograda, premijerno ispadne iz CFL-a. Kako i bi, kad na dnevnom nivou svjedočimo situacijama koje su posljednje što iko želi u životu, a time i sportu.
Priče o namještanju, kazne, fizički obračuni, suspenzije, incidentna treća poluvremna – sve je to kancer samog klupskog fudbala.
On tek služi kao pogonsko gorivo, a koje u našem slučaju svojim sve učestalijim česticama zagađuje okolinu i pretvara je u kontaminirani prostor svega osim same igre, čiji status u mnogim zemljama ide i do neke vrste nacionalne, zaštićene baštine.
U našem slučaju ona je zaglavljena u međuprostoru skandala i rijetko se ko trudi da je zaštiti, propuštajući je u sve dublji živi pijesak, dok istovremeno svi od nje peru ruke. Istovremeno, jasno pokazujući da Crna Gora zapravo uopšte ne njeguje fudbalske vrijednosti. Daleko smo od toga.
Više je to, sam sebi prepušten poligon, na koji se prelivaju sva patnja i nezadovoljstvo jednog društva.
Jer, tamo gdje prestaje svaka logika, tu nastupa crnogorska fudbalska mimika.
U sopstvenoj, tužnoj, sijenci.
