Derbi druge večeri 1. kola grupe A Lige šampiona od 21 sat na Alijanc areni igraju Bajern Minhen i Mančester junajted.
To je duel starih evropskih poznanika, koji zajedno u vitrinama imaju ukupno devet pehara šampiona Evrope. Bavarci su vlasnici njih šest, a Crveni đavoli tri.
Dva velikana režirala su brojne međusobne okršaje u prošlosti. Međutim, jedan je zauvijek ostao upamćen i upisan u prašnjave istorijske udžbenike. Dogodilo se to 26. maja 1999. godine na stadionu Kamp Nou u Barseloni, gdje su Bajern i Junajted igrali finale Lige šampiona.
LUKAVI BASLER
Bio je to sudar titana na katalonskom travnjaku, prepunom svjetskih zvijezda tog vremena. Jedno od najboljih finala ikad. Ne samo zbog lude i filmske završnice, već zbog fenomenalne utakmice. Obje ekipe nastupile su otvorenih gardova, pa je gotovo u svakom napadu sijevalo pred golovima Olivera Kana sa jedne i Pitera Šmajhela s druge strane.
No, već u 6. minutu Bajern je poveo iz slobodnog udarca. Mario Basler je lukao poslao loptu oko živog zida, uhvatio na krivoj nozi Šmajhela i već na startu otupio vile đavola sa Old Traforda.
STATIVA ŠOLA – PREČKA JANKERA
Tokom prvog poluvremena oba tima prijetila su, ali su pokušaji uglavnom bili ili neprecizni ili previše blagi da bi se savladale takve golmanske veličine među stativima.
U drugom dijelu Junajted, koji je sa klupe tada vodio ser Aleks Ferguson, polako se sve više i više otvarao, želeći da izjednači na vrijeme. To je istovremeno ostavljalo veliki prostor posadi Otmara Hicfelda. Bajern je imao nekoliko prilika da dotuče suparnika. Međutim, maestralni lob virtuoza Mehmeta Šola poljubio je lijevu stativu, a makazice centarfora Karstena Jankera samo što nisu polomile prečku.
ZLATNI FERGIJEVI REZERVISTI
U međuvremenu je Ferguson izvršio jedine dvije izmjene u finalu. Umjesto Džespera Blomkvista u 67. u igru je ušao Tedi Šeringem, dok je Endija Kola u 81. minutu zamijenio Ole Gunar Solskjer.
Vrijeme je prolazilo, a Bajern stigao nadomak titule šampiona Evrope. No, ne lezi vraže… Sudija Pjerluiđi Kolina produžio je finale tri, ispostaviće se, legendarna minuta tokom kojih je i golman Šmajhel krenuo naprijed na sve ili ništa.
U 91. minutu Štefan Efenberg nije dobro zahvatio loptu te je u želi da ispuca dodao do Rajana Gigsa, čiji je traljav rikošet stigao do Šeringema, a on iz prve pronašao donji lijevi ugao i izjednačio na 1:1. Navijači Junajteda doživjeli su delirijum, zapaljene su i baklje na tribinama te je praktično sve bilo spremno za dodatnih 30 minuta i produžetke nestvarnog obračuna.
Ipak, osokoljen izjednačenjem Junajted je vrelog srca krenuo naprijed, osjetivši da je suparnik pred konačnim slomom. Uslijedio je posljednji korner sa lijeve strane, koji je izveo Dejvid Bekam u 93. minutu. Svojom prepoznatljivom kiflom pronašao je na prvu stativu Šeringema, čiji je trzaj glavom produžio loptu do Solskjera, a Norvežanin dodirom iz prve zakucao loptu pod prečku za nestvarni preokret 2:1 i drugu evropsku titulu crvenog Mančestera – prvu nakon 31 godine čekanja.
Istovremeno je Šmajhel pred svojim golom preokret proslavio nezaboravom zvijezdom. Taj potez danskog čuvara mreže takođe je ostao urezan u pamćenje fudbalske svjetske baze podataka.
Tek što se krenulo sa centra Kolina je odsvirao kraj, nakon čega je igrači Bajerna popadali na koljena, a novi prvaci kontinenta u ekstazi slavili čudo sa svojim pristalicama, koje su u par minuta prešle svjetlosni put od patnje do radosti, izbjegavajući pukom srećom srčane udare u katalonskoj fudbalskoj tvrđavi te noći.
Sa druge strane, šok i nevjerica igrača i navijača Bajerna teško su opisivi čak i danas, tri decenije kasnije.
Prošlo je 24 godine od tog finala nad finalima. No, opisano finale u Gaudijevom gradu blokbaster je među fudbalskim trilerima.
Za sva vremena.
