Fudbaleri Sutjeske ispustili su dva gola prednosti i u revanš meču 2. kola kvalifikacija za Ligu konferencija izgubili 3:0 od domaćina, Santa Kolome – u Andori. U brdovitoj kneževini Pirineja slobodan pad crnogorskog klupskog fudbala stigao je do dna. Da li je uopšte padao? Ko smo mi?
Andora, Island, Jermenija, Sjeverna Makedonija, ranije Farska Ostrva…šamarali su naš fudbal. I to je bruka, sramota, poniženje, kataklizma, harakiri, najveća blamaža u moru blamaža. Da li je? Ko smo mi? Kako ko? Pa Savićević, Mijatović, Vučinić, Jovetić, Savić, pa ona Budućnost iz finala Kupa Jugoslavije, pa ona Sutjeska što je izborila plasman u najjaču ligu…”Jel ti znaš da je tada bilo teže isplivati u konkurenciji ekipe Budućnosti, nego sada u selekciji Crne Gore?” Aha. A, reče li ono Džejms Boldvin da su ljudi zarobljeni u istoriji, a i istorija je zarobljena u njima? Ko smo mi?
Pa Budućnost je dobila Deportivo iz La Korunje, Sutjeska eliminisala Slovan iz Bratislave, Zeta stigla do PSV-a, a Mladost (sadašnji OFK Titograd) do Sevilje! Dobro. Kako sada prolaze Budućnost i Sutjeska kroz Evropu? Gdje je sada Zeta? Gdje OFK Titograd? Fudbal, biznis, bilo koja djelatnost, život…ne trpe istoriju. Ne donosi rezultat, ne stvara profit, ne ispunjava ciljeve. Ne radi to istorija, to radi – rad! Ni demagogija – nego usavršavanje. Ni obećanje, već ulaganje. Pa gdje je onda crnogorski klupski fudbal kad se provuče kroz te filtere? Tačno gdje mu je i mjesto. Jer, ko smo mi?
Država sa stadionom koji ne ispunjava optimalne evropske uslove, već se utakmice reprezentacije igraju na istom isključivo zbog imena nekada najboljeg driblera Evrope. Na tom stadionu gdje sami čekamo da nikne istočna tribina…Država koja skoro deceniju gradi stadion od pet hiljada sjedećih mjesta, a skoro četiri godine čeka da joj neko završi tribinu u Nikšiću.
Dakle, država koja ne pokazuje interesovanje za fudbal, pa samim tim izgradnja tamo nekog, na primjer, nacionalnog stadiona ostaje u domenu naučne fantastike. I sve to vuče jedno za drugim…
Pola klubova Prve lige je u podstanarskom statusu, tereni su najgori u Evropi (vidjeli ste Budućnost – Struga), struka nam sporo napreduje, ne pratimo trendove, a opet mislimo da sve znamo! I, čekamo da nas uspjeh pomiluje sa neba…Može ponekad La Korunja, Genk, Slovan, Videoton, ali na kraju fudbal vas postavi uvijek gdje vam je mjesto.
Neko kaže i suštinski, a rezultati naših klubova na evrosceni potvrđuju da smo fudbalski – zemlja trećeg svijeta. Možemo li biti dovoljno pokorni, ili nam to opjevani crnogorski ponos ne dozvoljava, i reći da smo neodgovorni? A, kad smo već kod (ne)odgovornosti “gluvi telefoni” i saopštenja parafirana od strane uprave Sutjeske opet nas vraćaju na ono staro. Ko je kriv? Niko! Niko, bez svi!
I, šta će biti sada? Opet ćemo na glavu staviti virtuelne naočare, opet ćemo se “tripovati” na golove, bodove, pobjede, trofeje i titule u domaćem prvenstvu, a istovremeno potpisivati poluamaterske ugovore, klubovi će živjeti od sezone do sezone bez jasne vizije i cilja.
A, možda nam je i tako najljepše. Igramo se fudbala, fudbalera, sportskih direktora, predsjednika, čelnika, analitičara sve dok nas ne otrijezni prvi evropski talas.
Talentovani smo za fudbal, ali onaj prije 20-30 godina.
