Vruće je bilo srce Barana sinoć na “DG areni”, zapravo, svakog simpatizera crnogorskog klupskog fudbala (nažalost ih je sve manje), ali ne zbog činjenice što je termometar i u 21 sat pokazivao vrtoglavih 30 stepeni celzijusa, već što je hrabri Mornar uspio da ispliva iz mora negativnih rezultata naših predstavnika na evropskom koridoru i ostvari istorijsku pobjedu na velikoj sceni “Starog kontinenta”.
Četa Zorana Đuraškovića je u 1. kolu kvalifikacija za Ligu konferencija savladala Dinamo Tbilisi 2:1. Velikana, 19-ostrukog osvajača gruzijskog šampionata, nekadašnjeg sovjetskog prvaka, vlasnika evropskog pehara, po svim parametrima giganta, naš vicešampion nadigrao je u prvom poluvremenu senzacionalnim golovima Marka Đurišića i Milana Vušurovića, a utisak je samo pokvario primljeni gol u dubokoj sudijskoj nadoknadi. Međutim, šta god bilo u Tbilisiju za sedam dana, neće promijeniti konstataciju da je barski klub ostvario jednu od najvećih pobjeda crnogorskih timova na evro sceni.
<<< MORNAR – DINAMO TBILISI 2:1 Evropski debi iz snova, gol u finišu pokvario utisak
<<< “Ponosan sam, dokazali smo da se i u Crnoj Gori fudbal igra na zavidnom nivou”
Zanimljivu retrospektivu krenućemo od nastupa naših predstavnika u kvalifikacijama za Ligu šampiona – u 41 susret upisano je sedam pobjeda, šest remija i preostalih 28 poraza.
Od tih duela izdvajamo trijumf Budućnosti u Vroclavu nad Šljonskom 0:1 – gol za Podgoričane tog jula 2012. godine dao je Nikola Điđo Vukčević, ali su Poljaci uspjeli da sačuvaju velikih 2:0 iz Crne Gore.
Pamtimo iz 2019. godine fenomenalan nastup Sutjeske koja je poslije dva remija, odnosno penal serije, uspjela da eliminiše daleko kvalitetniju od sebe ekipu Slovana iz Bratislave. Taj dvomeč obilježio je spektakularan pogodak Damira Kojaševića u Slovačkoj.
U kvalifikacijama za Ligu Evrope Budućnost je tri godine prije Vroclava, u Varšavi, uspjela da savlada Poloniju 1:0 golom Ivana Gige Vukovića, ali baš kao i u duelu sa Šljonskom to nije bilo dovoljno jer je rival u prvom meču slavio u Podgorici 2:0.
Iste godine, ogroman trijumf Mogrena, takođe u kvalifikacijama za Ligu Evrope – Budvani su u Nikšiću “dopijetom” Vladimira Gluščevića pobijedili apsolutnog vladara izraelskog fudbala, Makabi iz Tel Aviva 2:1, s tim što je u revanšu nažalost bilo 2:0 za moćnog rivala…
Trijum Zete 2012. godine nad Sarajevom u Podgorici 1:0 realizacijom Gorana Burzanovića bio je “kao kuća”, jer su Golubovčani tim golom eliminisali velikana sa Koševa i stigli do posljednje runde kvalifikacija za Ligu Evrope gdje se ispriječio prejaki PSV. Ostao je to i danas najveći domet crnogorskih klubova u Evropi.
Slično poput Zete, godinu kasnije, odigrao je OFK Titograd vrhunskim pobjedama nad Videotonom u Podgorici, potom i Senicom u Slovačkoj, te stigao do dvomeča sa Seviljom.
Znali su tih godina crnogorski klubovi da pobijede mađarske, kao što je uradila i Sutjeska protiv Debrecina sa 2:0, nažalost nedovoljno jer je u revanšu bilo 3:0 za domaćina.
Odlično se podgorička publika sjeća 21. jula 2016. godine kada je Budućnost anulirala 2:0 iz Belgije protiv Genka i egzekucijama Radomira Đalovića i Miloša Raičkovića izborila jedanaesterce u kojima nije imala sreće. Na pragu senzacije bio je tim Miodraga Mikija Vukotića…
Titograd je 2017. godine šokirao Šturm usred Graca sa 1:0 pogotkom Miloša Krkotića sa kreča, ali su Austrijanci u revanšu dodali gas, pa je bilo 3:0 u Podgorici.
Jedna od najvećih pobjeda je trijumf Budućnosti u dalekom Kazahstanu na superjakom Astanom 2020. godine – meč je riješio Vasilije Terzić (0:1). U doba koronavirusa nije se igrao revanš, pa je taj gol predstavljao podvig i plasman u drugu rundu kvalifikacija za Ligu Evrope.
Najviše navijači Budućnosti vole da se prisjete Intertoto Kupa i 2005. godine kada je Deportivo iz La Korunje savladan pod Goricom u festivalskoj atmosferi 2:1. Bila je to na kraju pirova pobjeda zbog poraza 3:0 u Španiji, ali su podrhtavale tribine našeg najvećeg stadiona od 87. minuta kada su Plavi golovima Radislava Sekulića i Nikole Vujovića imali ogromnih 2:0. Gutali su knedle u tim momentima sadašnji selektor Argentine Lionel Skaloni, te igrači sa velikim karijerama poput Munitisa, Ćiska, Kapdevilje, Manuela Pabla, Viktora Sančeza, Roberta Akunje…
Tako nam je baš sinoć i trijumf Mornara razgalio osjećanja. Barani su savladali jačeg od sebe jer su prikazali upravo ono što ih je krasilo tokom protekle, istorijske sezone i osvojenog drugog mjesta – bili su spremni na nadigravanje, nabildovani samopouzdanjem nijesu pomišljali da se brane. Eh, samo da nije bilo tog kornera u 94. minutu, mada nikad se ne zna, kao što čudotvorac iz Bara Zoran Đurašković reče:
“Ova ekipa je u domaćem prvenstvu pravila čuda i čuda se nastavjaju. Nadamo se prolazu, živjećemo san sedam dana”.
