Na Terezijama, ispred ulaza zgrade nekadašnjeg Fudbalskog saveza Srbije i Crne Gore, a danas Kući fudbala “Orlova”, na svirep način ubijen je Branko Bulatović.
Tog kobnog 26. marta 2004. godine u jutarnjim časovima napadač je generalnog sekretara FSCG-a sačekao kod stepeništa ispred kancelarije u kojoj je Bulatović radio, svjesno ga propustio da prođe a onda mu sa leđa ispalio dva metka u potiljak. Hitno je Bualtović prevezen u Urgentni centar, ali operacija i sva medicinska pomoć nijesu pomogli – preminuo je kasno uveče.
Samo dan nakon ubistva beogradska policija objavila je foto-robot osumnjičenog, ali po svemu sudeći, nije bio od koristi, jer ubica Bulatovića (do sada) nije uhapšen.
Branko Bulatović je 10. decembra 1951. godine rođen u Kolašinu. Igrao je u juniorskoj ekipi Budućnosti, a nakon što je diplomirao na Pravnom fakultetu Univerziteta u Beogradu, bio je generalni sekretar podgoričkog kluba od 1981. do 1987. godine. Potom prelazi u Fudbalski savez Jugoslavije gdje prvo radi kao pravni savjetnik, a od 1991. je na funkciji v.d. generalnog sekretara FSJ-a. Od 1995. je član Izvršnog odobra Sportskog saveza Jugoslavije, a kao član delegacije FSJ-a učestvovao je na brojnim kongresima UEFA i FIFA, a već od ’97. učlanjen je u Komitet za transfere Uefe.
Odmah nakon likvidacije Bate Bulatovića region je brujio raznim spekulacijama o motivu ubistva. U emisiji “Insajder”, iznijete su tvrdenje prema kojima je Bulatović ubijen u trenutku kada je odlučio da prekine dugogodišnju praksu namještanja fudbalskih utakmica na ovim prostorima, ali prvi čovjek našeg Saveza, ,Dejan Savićević, istakao je da te informacije nijesu istinite.
“Sva ubistva koja se pominju u toj emisiji, od Arkana, preko oca Ace Bulića, Juse, pa do Bate Bulatovića, nemaju veze sa fudbalom. Ti ljudi jesu bili predsjednici ili visoki funkcioneri pojedinih klubova, ali nijesu ubijeni iz fudbalskih razloga. Niko, pa ni Bulatović! Bio je moj prijatelj i naravno da mi smeta što se sada na taj način spekuliše o razlozima njegove smrti. Nagađaju da je ubijen zbog transfera, pa zbog nekakvih sertifikata, pa zato što nije registrovao prvenstvenu utakmicu, ali tvrdim da to nema veze sa istinom”, govorio je Savićević.
Sin pokojnog Bate, Blažo Bulatović ranije je u izjavi za medije govorio da je upravo Dejan Savićević jedini čovjek iz svijeta nekadašnjeg jugoslovenskog fudbala koji nije zaboravio porodicu Bulatović nakon tragičnog događaja prije 20 godina.
“Jedini čovjek koji je mojoj majci, sestri i meni pomogao je Dejan Savićević. Svi znamo koliko je “prijatelja” moj tata imao, ali samo se Dejo našao mojoj porodici. Kakav je bio igrač, takav je i čovjek – vrhunski. Ja ga smatram drugim ocem”, svojevremeno je govorio Blažo Bulatović za “Blic”.
Porodicu Bulatović zadesila je tragedija i u okotbru 2021. godine kada je iznenada, u 39. godini, od posljedica srčanog udaraca preminula kćerka pokojnog Bulatovića – Ana.
