Čuli ste za muzeje voštanih figura, od Madam Tiso u Londonu i Njujorku, preko Grevina u Parizu.
Upravo je od juče voštana postala i fudbalska Liga šampiona, od koje je ostalo tek lice i naličje takmičenja uz koje smo odrasli. Ljuštura na pogon miliona, koja je izgubila svoju ljudskost, prepoznatljivost, šarm, jednostavnost…
Pritisnuta projektom Superlige, Evropska kuća fudbala (UEFA) panično je naglavačke okrenula jedno od najboljih sportskih takmičenja na svijetu, a sve zarad vještačke i nasilne promjene koje fudbalskom puku treba da posluže kao svojevrsni dokaz da nešto ide na bolje.
I naravno, što više utakmica – to više novca. Početak je i kraj trenutnog fudbala.
A kako to u praksi izgleda bilo je vidljivo juče u Grimaldi Forumu u Monaku, gdje je održan “žrijeb” nove Lige šampiona. Kvalitetno i nadasve jednostavno takmičenje presvučeno je u krajnje komplikovan i negledljiv sistem. S toga ne čude govor tijela i izgubljeni izrazi lica Đanluiđija Bufona, koji je po naređenju tek izvlačio papiriće, a Kristijano Ronaldo neumoljivo i pomalo nervozno tapkao po izmišljenom tasteru.
Ni jednom, ni drugom, a utisak je ni većini predstavnika klubova i novinara u dvorani i pored ekrana nijednog trenutka nije bilo jasno što uopšte rade, ko s kim igra… Tradicionalne kuglice, izvlačenje i sva njena neizvjesnost hladnokrvno su dobile otkaz, a njihov posao zamijenio je – kompjuter.
>>> Zvezda dva puta ide u Milano, pakleno za Dinamo
Potom, gledate svojim očima u ligaški sistem, a zapravo treba u tome da vidite zamišljenu tabelu od po devet klubova, osam utakmica, po četiri kod kuće i u gostima, a pritom je toliko sve pretumbano da je utisak da svako igra sa svakim, a niko sa nikim.
I pritom se takmiče svi zajedno za što bolju poziciju, pri čemu će tek glavnu ulogu, pored međusobnih duela, da igraju kao nikad prije gol-razlike, žuti/crveni kartoni, fer-plej…
Zaboljela vas je glava? A nismo naveli ni djelić novokomponovanog sistema UEFE koji je od Lige šampiona ostavio tek prašnjave tragove i pretvorio je u inverznu funkciju za obične smrtnike. Sve zbog dodatnog profita i, jasno, trulog kompromisa usljed odbrane od gore pomenute Superlige, a čiji sistem u odnosu na novonastali izgleda kao pjesmica za osnovce.
Kako li će se tek u svemu tome snaći đeca koja upravo sada uplovljavaju u svijet evropskog fudbala? Naravno, mediji će u prvom redu morati da se dodatno bave matematikom, relativitetom i memorijom kako bi nakaradni sistem takmičenja bio predstavljen kao neka vrsta revolucije.
A revolucije, znate, same po sebi nisu uvijek djelotvorne, a time i na duže staze prihvaćene i održive.
Čak je i čuvena himna Lige šampiona “poboljšana” kroz par taktova i kao takva “predstavljena.
Eksperiment UEFE sasjekao je u korjenu sve one male detalje u kojima su fudbalski sladokusci uživali. Sada to već uveliko ide prema NBA ligi, koja zbog profita služi mnogima kao suludi model po kojem može da funkcioniše i evropski fudbal.
Ni nakon “žrijeba”, koji to više nije, ni sami predstavnici UEFE nisu bili načisto s tim čemu smo, zapravo, svi zajedno svjedočili juče, prebacujući lopticu u polje, pogađate, medija. Jer, u tom svijetu razmišljanja novinari su zaduženi da prevode javnosti sve megalomanske ideje, a čiji sadržaj nije najasniji ni onima koji su ih napisali i potpisali.
Istovremeno, zbog “mira u kući” klubovi se mame većim brojem utakmica, a time i zaradom. Pritom neki šampioni država moraju u vrelim ljetnim danima da krče put do novonastale elite, dok neke zemlje imaju i po pet predstavnika zbog tamo nekog rejtinga.
Nema što, mjerodavno i ravnopravno, ali samo za finansijske račune koje već odavno diktiraju i vladaju fudbalom, pretvarajući ga u bogati kič i oduzimajući mu dušu naočigled cijele Evrope.
Zauzvrat smo dobili puku voštanu figuru.
Srećna vam Liga šampiona.
