“Kada smo mogli da stignemo minus dva od Engleza za 45 minuta, možemo i protiv Češke za 90 minuta“.
Vjerovali su svi tog 15. novembra 2011. Vjerovali su Hrabri sokoli, navijači koji su napravili grotlo, svi oni širom malene balkanske ljepotice da fudbaleri Crne Gore mogu da preokrenu 0:2 iz Praga, eliminišu Češku u baražu i čekiraju kartu za odlazak na Evropsko prvenstvo. Ludilo je vladalo u Crnoj Gori danima pred meč, a sve je kulminiralo na sam dan utakmice. Krcate tribine, nevjerovatna atmosfera i jedan san – EURO.
>>> Hladna praška noć mogla je da ima topliji kraj
I pored negativnog rezultata iz prvog meča, vjerovali su izabranici Branka Brnovića da mogu do epskog preokreta. Bila je hrabra Crna Gora, naročito u drugom dijelu – prečka Dejana Damjanovića, pa promašaj Mirka Vučinića koji se dešava vjerovatno jednom u karijeri, nevjerovatne odbrane Petera Čeha.
I onda kraj svih nadanja. Kiks odbrane i pogodak Petra Jiračeka za bolan finiš baraža za Evropsko prvenstvo. Međutim, gol nakon koje se “rodila” najemotivnija noć na stadionu pod Goricom. I trenuci kojih se svi koji su te noći bili na našem najvećem stadionu sjećaju.
Sjeverna tribina je pokrenula, a brzo se priključio i cijeli stadion.
Čuveni stihove grupe Perper
“Nemoj, ne, tugovati, novo jutro će svanuti, novi dan u hiljadu boja, goro moja“.
Za sva vremena.
