Ko je bolja opcija za špica Srbije u formaciji 3-4-2-1?
Selektor Dragan Stojković se pri razmišljanju na tu temu sigurno osjeća kao da ga pitate koje mu je dijete draže. I zato nema odgovora i zato je potpuno logično da Piksi ne bira između Aleksandra Mitrovića i Dušana Vlahovića.
Pri eventualnoj konačnoj odluci da zaigra protiv Engleza u rizičnijem i navijačima izazovnijem sistemu 3-4-1-2 neće se nekadašnji majstor driblinga voditi emocijama i ljudskim kvalitetima tandema Mitrović-Vlahović, niti njihovim eventualnim sujetama i nezadovoljstvima, nego čisto fudbalskim rezonom – nisu to igrači za klupu.
Utakmica sa Englskom na startu prvenstva Evrope upravo je ona na kojoj selektor i može da odstupi od taktičkih rezona, začini sve većom dozom rizika i pokuša na taj načim da dođe do rezultata koji bi odjeknuo, ušao u rang senzacija i naveo engleski San da još dublje zakopa po prljavom vešu Sautgejtovog tima.
Čini se da zaista i nema bolje prilike nego protiv prvog favorita šampionata da Srbija izađe sa najofanzivnijim mogućim timom. Mitar, Vlahović, Sergej Milinković-Savić i Dušan Tadić i isto vrijeme.
Zašto da ne?
I uz neminovnu poruku jedinom klasičnom defanzivnom vezisti u timu – srećne ti rane junače! Upravo bi od njegovog učinka, kao i stepena Sergejevog uspjeha da mu pomogne i adaptira se na takvu ulogu, moglo i najviše da zavisi.
Toliko o fudbalskoj taktici od jedne žene.
Nije u Beogradu kao nekada pred velika takmičenja fudbalske reprezentacije. Nema ni zrnca euforije. Dosta su i Piksijevi Orlovi krivi, drugačije je bilo pred Katar. I tada su oni bili “krivi”.
Ako upali taktika protiv Engleza (ne brinite neću da dijelim Piksiju savjete ko bi trebalo da budu bekovi i štoperi), sve će biti drugačije, kao kad je tim Radomira Antića srušio Njemačku u Južnoj Africi.
Pa, hajde da to doživimo opet… Naprijed, Orlovi!
