U danima iza nas srpski klupski fudbal prihodovao je 22 miliona eura od četiri transfera igrača! Crvenoj zvezdi ide devet miliona, Partizanu jedan milion manje, a IMT iz Beograda zaradio je basnoslovnih pet miliona eura.
Koje su reakcije javnosti i navijača na ove poslove? Što se Zvezde i Partizana tiče prodaje Koste Nedeljkovića (Aston Vila), Mihajla Ilića (Bolonja), Kristijana Belića (AZ Alkmar) gledaju se kroz prizmu “preživljavanja”. Tandem najvećih srpskih klubova nije imao uspjeha u evrokupovima u tekućoj sezoni, pa im je neophodan novac da bi finansijski mogli da završe sezonu. Crveno-bijeli imaju izuzetno skup tim, a za normano funkcionisanje kluba neophodno je blizu četiri miliona eura svakih 30 dana. Od Evrope se slila lijepa suma u kasu, ali činjenica da je Liga šampiona završena sa samo jednim bodom i posljednjim mjestom u grupi uskratila je još nekoliko planiranih miliona u budžetu. Kada na to dodamo otkaz Baraku Baharu koji je imao milionsku platu, koja mora da mu budu isplaćena, jasno je da su na Marakani bili prinuđeni na transfere.
Slična je situacija sa Partizanom koji je pred početak sezone u budžetu predvidio 7-8 miliona eura od učešća u Evropi! Dobili su deset odsto od toga, jer su ispali u kvalifikacijama od Nordsjilanda. Posljedica toga su dva transfera i to u situaciji kada se klub bori za titulu, a nema širok fond fudbalera. Belić i Ilić bili su bitni šrafovi u timu Igora Duljaja, ali bitnije od njih je da se isplate zarade timu, stručnom štabu, radnoj zajednici. Prodaje su bile neophodne kako bi se sačuvao mir u kući.
Jedini transfer koji nije bio iznuđen i predstavlja fenomenalan posao jednog malog kluba je odlazak Miloša Lukovića u Strazbur. Mladi fudbaler je donio svom IMT-u prihod od čak pet miliona eura, što je druga najveća prodaja u istoriji srpskog fudbala ne računajući transfere Zvezde i Partizana.
Klub iz srpske prijestonice moći će od ovog novca da “živi” godinama, jer njihov godišnji budžet ne prelazi milion eura.
Osim “bombi” iz svijeta srpskog fudbala, počele su i “bombe” iz ruku Novaka Đokovića. Doduše, slabijeg inteziteta za početak, ali kako Australijan open bude odmicao sigurno će i najbolji teniser svijeta biti na sve višem nivou. Nije da nismo navikli da nam se Novak igra sa živcima, posebno u početnim rundama Gren slemova.
Popularnost i interesovanje ljudi u Srbiji za svaki meč Đokovića nikada ne pada bez obzira koji turnir je i pitanju i koja faza takmičenja. Tako je proteklog vikenda pitanje svih pitanja bilo: Ko prenosi Đokovića? Dakle, ne Australijan open, nego Đokovića. Srbija – mjesto gde između riječi tenis i Novak Đoković stoji znak jednakosti.
