Rolerkoster emocija pod Goricom. Triler. I konačno da se i nama vrati. Za sve nesrećno izgubljeno u Kaunasu. Za sve što se dešavalo našoj fudbalskoj reprezentaciji, ne samo u ovom kvalifikacionom ciklusu. I u inat onima koji su priželjkivali, iz ovog ili onog razloga, zbog Mija, Deja ili nekog trećeg – da ne upišemo tri boda.
A ima među nama nažalost i takvih, nesrećnih, slučajeva.
Razočarao ih je, a naciju bacio u trans, najbolji. Na istom golu kao nekad Delibašić, doduše u meču sa mnogo većim ulogom i protiv elitnog protivnika. Ili ako ćemo već da ostanemo vjerni Bugarima – kao Ljubo Radanović u Splitu davne 1983.
Nije tada Stevan Jovetić još bio ni u planovima, ali je sigurno taj epski gol sa Poljuda i “nema više vremena za bilo šta” legendarnog Mladena Delića, pogledao, onako nausput, makar nekoliko puta. Simbolika je tu.
A gdje bi bio taj fudbalski biser, kakvih smo malo imali u istoriji fudbala, da nije bilo povreda. Serije najtežih povreda koje su uticale na karijeru profesionalca od glave do pete. Momka koji je u tandemu sa velikim prijateljem Stefanom Savićem od starta tu i ako je iko zaslužio veliko takmičenje zbog svega urađenog, zbog svih golova, majstorija i natopljenog omiljenog dresa – to su oni.
Crna Gora je fudbalski oživjela na putu ka Evropskom prvenstvu, meč u Beogradu iščekivaćemo narednih mjesec dana, o njemu pričati i sanjati čudo na Marakani. Crnogorski navijački kop biće sigurno pun, a kada se kao sinoć napravi simbioza između publike i onih na terenu, onda nema nemogućih stvari. Vidjeli smo to i sinoć, u noći heroja Mijatovića, pomenutih Savića, Jovetića, Camaja, ali i ostalih koji su ostavili sve tokom 100 minuta podgoričke bitke.
Bitke nakon koje je zaboravljena Litvanija, jer dešavaju se takve stvari u fudbalu, bitke nakon koje su zaboravljena lutanja u sistemu, promjene sa 4-4-2 na 3-5-2, čak šest novih igrača u startnih 11, greške…
Sada je bitno samo jedno. Beograd,17. oktobar.
Na sve ili ništa.
Kako reče u live obraćanju pratiocima bivši kapiten, najbolji Mirko među fudbalerima, koji je takođe zbog načina na koji je uveseljavao narod zaslužio da ode na veliko takmičenje, ali mu (nam) se nije dalo – neka bude ludilo!
