“Ko će dati gol? MitroGOL, MitroGOL! A drugi gol? Opet on, opet on!”
Pjesma koja je grmjela iz srpskih kafića i restorana tokom Svjetskog prvenstva u Kataru, morala bi uskoro da pretpri izvjesne korekcije. Najbolji strijelac srpske reprezentacije svih vremena, sve češće postiže po tri gola na jednoj utakmici. Samo mjesec dana nakon dva het-trika, jednog protiv Litvanije u dresu Srbije i drugog protiv Al-Itihada u dresu Al-Hilala, robusni Smederevac je torpedovao mrežu Mumbaj sitija u meču azijske Lige šampiona.
Između toga, dva komada plus asistencija Tadiću za pobjedu protiv Crne Gore, čisto da nas podseti na početnu strofu popularne navijačke sonate. Kakav je to igrač! Pakao od golgetera. Čuli ste Jovetića i Krstovića posle utakmice u Beogradu.
Rekli su “da Mitar nije izmislio onaj prvi gol, ko zna šta bi bilo u nastavku meča”. Baš tako. Izmislio. Obični igrači postižu golove, oni vanserijski ih izmišljaju. Nađite mi špica u Evropi sposobnog da jednim potezom, još u prijemu lopte, izbaci iz igre štopera kalibra Stefana Savića i da desnom spoljnom zatrese malu mrežu protivničkog gola. Klasa.
Davno je bio 27. mart 2021. godine. Golom u uvodnim minutima drugog poluvremena, najavio je preokret u meču protiv Ronaldovog Portugala, ali u isto vrijeme upisao svoje ime zlatnim slovima u anale srpskog fudbala. Rekord Stjepana Bobeka postao je dio prošlosti. Mitrova slika našla se prvi put ispred portreta legendarnog jugoslovenskog napadača na “zidu slavnih” ispred svlačionica u Sportskom centru FSS u Staroj Pazovi.
“Ne pada mi na pamet da se poredim sa legendama poput Bobeka, Toze Veselinovića, Milana Galića, Moše Marjanovića, sve su to velika imena srpskog fudbala. Ipak, moram da budem ponosan jer sam srušio rekord star 65 godina. Kada je lopta ušla u mrežu, osjećaj je bio nevjerovatan. Prošle su mi kroz glavu slike iz detinjstva, san se pretvorio u javu. Za mene je dres Srbije najveća svetinja, žrtvovao sam sa svojom porodicom mnogo toga da bih jednog dana ušao u anale srpskog fudbala. Nisam nešto naročito emotivan, ali suze su išle same niz lice“, rekao je tada Aleksandar The Great.
A znate li kako je Mitrović uopšte dospio na radar selektora mlađih kategorija u Srbiji? U vrijeme kada su Savo Milošević i Mitar Mrkela vršili selekciju i stvarali tim koji će 2013. godine zablistati na Evropskom prvenstvu u Litvaniji, mučili su muku sa pozicijom napadača.
U nedostatku drugih rešenja, Mrkela je jednog jutra zapucao u Sportski centar “Partizan-Teleoptik” i zatražio pomoć od trenera crno-bijelih Aleksandra Stanojevića.
“Sale pomagaj, putujemo na turnir u Izrael, a nema ko da nam da gol“, zavapio je Mrkela i zamolio Stanojevića da im ustupi Lazara Markovića i Nikolu Ninkovića.
“Ne zamjeri, očekuje nas važna utakmica u Evropi i ozbiljno računam na Markeca i Džigija“, odgovorio je trener Partizana, a zatim odvukao na stranu Mrkelu i šapnuo mu na uvo:
“Moram tiše, da me ne čuje Vuk Rašović. Idi kod njega na Teleoptik i pogledaj malog Mitrovića, trese mreže kao od šale“.
Mitar je u Izraelu bio najbolji strijelac turnira, a sve posle toga je istorija.
