Tog ljeta 2011. sam debitovao, bio dio krem društva i evo i danas, dakle ide 13. godina, zahvaljujući partnerstvu UEFE i ESM (Evropski sportski mediji), ali i spletu srećnih okolnosti i činjenici da sam se našao na pravom mjestu u pravo vrijeme, bajka traje. Izbor za najboljeg igrača Starog kontinenta ne može da prođe bez predstavnika sedme sile. Iz svake zemlje članice UEFA (ukupno 55) po jedan koji direktno, svojim glasom odlučuje o pobjedniku. O onome ko će se godinu dana šepuriti prestižnom titulom najboljeg fudbalera Evrope.
Privilegija je biti tamo, čast je biti jedini predstavnik Crne Gore na glamuroznim ceremonijama. Na mjestu gdje nisi samo novinar, već VIP gost u rangu sa najvećima…
A kako je sve počelo. Poziv nekadašnjeg sekretara stručnog štaba naše A reprezentacije Mirka Petričevića, kontakt sa tadašnjim članom Majnca, našim reprezentativcem Miloradom Pekovićem, kojem je njemački novinar tražio neku novinarsku vezu sa Crnom Gorom. I kreće priča…
Probni tekst, jedan, pa drugi i eto postajem dopisnik čuvenog magazina Kicker. Baš negdje u tom periodu predstavnici Kickera kroz ESM pokreću priču sa tadašnjim predsjednikom UEFA Mišelom Platinijem o oživljavanju nagrade za najboljeg igrača Evrope kao pandan Fifa Zlatnoj lopti. Okupljamo se u Monte Karlu krajem avgusta 2011, glasamo uživo, gledamo Superkup na Luju II između Barselone i Porta (2:0, Mesi i Fabregas), prisustvujemo žrijebu za grupnu fazu evropskih takmičenja…. I tako evo 13. godina, sa dvogodišnjim izletom u prelijepi Istanbul, ali za ovakve stvari zbog kompletne organizacije i svega što sa sobom nosi evropska priejstonica zabave, povratak u Monte Karlo bio je najbolja opcija. Veliki broj prijateljstava, kontakata, putovanja, anegdota za sva vremena…
Nema više meča Superkupa (Uefa ga zbog popularizacije fudbala šeta Evropom, a zbog zgusnutog rasporeda pomjeren je desetak dana ranije), ali ostaje ceremonija žrijeba za sva takmičenja, a uz izbor za najboljeg igrača biramo i najboljeg trenera, ranije i najbolje pojedince u Ligi šampiona, a tu je već tri-četiri godine i žiri koji bira najbolje među damama.
Na vrhunskom nivou je sve organizovano, od prevoza, smještaja, uslova, druženja sa bivšim, ali i sadašnjim asovima svjetskog fudbala.
Nedodirljivima. Tako sam mislio. Do prvog, drugog, trećeg… susreta.
Jurili smo prvih godina da se slikamo sa zvijezdama, snimimo susrete i pored apela naših organizatora da ne uznemiravamo, prije svega, nominovane. Kasnije smo iz neposrednih kontakata shvatili da su i oni ljudska bića. Zastanu, popričaju sa nama, slikaju se, sve potpuno normalno… Na kraju krajeva, zahvalni su što su zahvaljujući baš našim glasovima dobili priliku da ispisuju istoriju i na ovom polju.
Tri puta Kristijano Ronaldo, dva puta Lionel Mesi, a po jednom Andres Injesta, Frenk Riberi, Luka Modrić, Virdžil van Dajk, Robert Levandovski, Žoržinjo i Karim Benzema.
Hoće li maestro iz Rosarija zahvaljujući činjenici da je nosio Argentinu do sanjane Zlatne boginje upisati het-trik, ili će Srebrna statua prvi put obasjati gol mašinu Erlinga Halanda, možda i njegovog klupskog kolegu Kevina De Brujnea?
Pratite već od sjutra u izvještajima direktno iz Monte Karla na portalu lobsport.me.
