Nešto više od dvije godine nakon prve utakmice u svojoj istoriji, Crna Gora je dočekala prvi veliki spektakl. U okviru kvalifikacija za Svjetsko prvenstvo u Podgoricu je stigla fudbalska reprezentacija Italije, tada aktuelni vladar planete sa Marćelom Lipijem na klupi.
Bio je to duel o kojem se pričalo mjesecima, krcate tribine našeg najvećeg stadiona podrhtavale su, ali su Azuri na kraju pokazali zbog čega su tri godine ranije u Njemačkoj podigli Boginju. Pamtiće se ovaj duel i po nevjerovatnom propustu engleskog arbitra Martina Etkinsona koji u 20. minutu nije želio da pokaže crveni karton Fabiju Kanavaru. Tada defanzivac Real Madrida je kao posljednji igrač odbrane srušio Stevana Jovetića koji je krenuo u kontru, ali je Englez pokazao samo žuti karton.
>>> “Uspomene koje ne mogu da se porede sa bilo čim, cijela država je živjela za taj meč”
>>> Treneri, biznismeni, nije samo Jovetić aktivan
Italija je povela već u deset minutu kada je Andrea Pirlo mirno realizovao penal. Svemu je prethodio duel Radosava Bataka koji je pod pritiskom Vinćenca Jakvinte, naš defanzivac igrao rukom.
Borila se četa Zorana Filipovića, nije se predavala, iako je bila lišena pomoći Mirka Vučinića (dupli kartoni), ali kako je vrijeme odmicalo Italija je zatvarala prilaze golu. Najveću šansu za Crnu Goru imao je Radomir Đalović čiji je pokušaj zaustavio Đanluiđi Bufon nevjerovatnim refleksima. Još jedna stvar koja je obilježila taj duel bio je i debi Marka Baše nakon mnogo peripetija sa papirologijom. Godinama kasnije, Baša je bio stub crnogorske odbrane i idealni mentor Stefanu Saviću koji je danas komandant naše defanzive.
Tačku na i stavio je Đampaolo Pacini koji je u 59. minutu pogodio za 0:2. Bez obzira na poraz, bila je to još jedna dobra predstava Hrabrih sokola, koji su pokazali da na svom terenu, u paklu Podgorice, mogu da igraju protiv velikana. Osjetila je to na svojoj koži i Engleska nekoliko godina kasnije.
